آن‌لاگ. منفی دو.

تو می‌روی و من،
به زاویه‌های بازِ افسردگی،
به گوشه‌های تیزِ تنهایی،
به سرنوشتِ خط‌های موازی،
به قائمه‌ی مرگ و هستی …
من،
به همه هندسه‌ی باختن،
محاط می‌شوم.

  1. نوا در 5 فوریه 2016 در 8:21 ب.ظ گفته است :

    چگونه ممکن است انقدر خوب بنویسی؟ :شاکد آخهه

  2. حامد در 5 فوریه 2016 در 10:53 ب.ظ گفته است :

    افسرده‌طور ننویس صبوری!

 

 

 

[ RSS نظرات این نوشته ] - [ ارسال بازتاب ]